Hitzak ahiturik daude. Mutatu dira. Baina beren sumindurak hondo-zarata dirudi, esanahi berrien multzoa baino. Programatutako zaharkitzearen ondorioz tonaka zabor elektroniko sortzen duen parasito baten antzekoak dira teknologiarekin ezartzen ditugun harremanak.
Eskuzko trebetasuna (craft) eta irudimena oinarrizko tresnak ditugu teknologiarekin hitz egiteko, eta inbaditzen gaituen nartzisismo teknologiko elektrokutatuaren aurkako borrokan.
Autokritika behar dugu: ez manifesturik, ez bizirauteko eskulibururik. Ez gara erabiltzaile errugabeak. Aro digitalean bizi gara eta inor ez da paradoxetatik libratzen.